Alumnos da ESO de Sarria identifican puntos negros do seu municipio
Se alguén sabe que é traballar con alumnos e o Camiño de Santiago, ese é Martín Álvarez, profesor do CPR Nosa Señora da Asunción. Facilitoullo o feito de estar en Sarria, e Sarria, neste momento, é o corazón do roteiro xacobeo en Galicia. Desprazou a Ou Cebreiro por unha razón sinxela: moita máis xente comeza na primeira das localidades porque cumpre en menos días o requisito de obter a Compostela, que non é outro que percorrer cen quilómetros andando.
E este ano Martín Álvarez e os alumnos de 2º e 3º de ESO seguen co Camiño de Santiago, pero ampliaron o seu radio de acción, de maneira que ese itinerario é un máis entre os seus ambiciosos obxectivos: detectar no centro urbano e nas aldeas dos arredores puntos negros. Ou sexa, vertedoiros clandestinos e similares, por pequenos que sexan.
«Non imos poder saír, polo protocolo Covid, pero nós imos seguir traballando igual», di cunha voz que denota o seu moito ánimo. Xa empezaron hai unha semana e continuarán polo menos ao longo desta. Como? «Estamos na fase de recompilar información, de que anoten lugar, data e descrición dos enclaves que eles van vendo ao andar ou ao irse ás súas casas», explica, e engade: «Os meus estudantes están encantados coa idea».
A seguinte pregunta é que van facer con esa información. Ouro puro para a clase do profesor Álvarez, Lingua Española. De maneira que con todos os datos van facer unha posta en común e a elaborar un informe -«non en plan denuncia, senón colaborativo e que propoña solucións», aclara- que conteña «textos coherentes, en linguaxe formal», e que será entregado ás autoridades. A dirección do centro viu con moi bos ollos a idea.
Martín, infatigable, aproveita para botar a vista atrás e explicar por que seguen co Camiño de Santiago aínda que agora non sexa o seu obxectivo principal: « Sinceramente, está bastante limpo, atopabamos sobre todo paquetes de tabaco que algún condutor tiraba desde o coche -vai paralelo á estrada- e algún envoltorio plástico das pacas de herba». E nótaselle moi contento de como lles funcionou o Asungnomo: unha estrutura metálica onde os alumnos botaban os plásticos «e así se daban conta da gran cantidade deles que consumían».
E este ano Martín Álvarez e os alumnos de 2º e 3º de ESO seguen co Camiño de Santiago, pero ampliaron o seu radio de acción, de maneira que ese itinerario é un máis entre os seus ambiciosos obxectivos: detectar no centro urbano e nas aldeas dos arredores puntos negros. Ou sexa, vertedoiros clandestinos e similares, por pequenos que sexan.
«Non imos poder saír, polo protocolo Covid, pero nós imos seguir traballando igual», di cunha voz que denota o seu moito ánimo. Xa empezaron hai unha semana e continuarán polo menos ao longo desta. Como? «Estamos na fase de recompilar información, de que anoten lugar, data e descrición dos enclaves que eles van vendo ao andar ou ao irse ás súas casas», explica, e engade: «Os meus estudantes están encantados coa idea».
A seguinte pregunta é que van facer con esa información. Ouro puro para a clase do profesor Álvarez, Lingua Española. De maneira que con todos os datos van facer unha posta en común e a elaborar un informe -«non en plan denuncia, senón colaborativo e que propoña solucións», aclara- que conteña «textos coherentes, en linguaxe formal», e que será entregado ás autoridades. A dirección do centro viu con moi bos ollos a idea.
Martín, infatigable, aproveita para botar a vista atrás e explicar por que seguen co Camiño de Santiago aínda que agora non sexa o seu obxectivo principal: « Sinceramente, está bastante limpo, atopabamos sobre todo paquetes de tabaco que algún condutor tiraba desde o coche -vai paralelo á estrada- e algún envoltorio plástico das pacas de herba». E nótaselle moi contento de como lles funcionou o Asungnomo: unha estrutura metálica onde os alumnos botaban os plásticos «e así se daban conta da gran cantidade deles que consumían».